Erdoğan Darbe Yolunda Son Adimi da Atti

Peru devlet başkanı Alberto Fujimori, 5 Nisan 1992’de hükümeti, Meclisi ve yargı kurumlarını feshettiğini ilan etti. Olağanüstü hal yasalarıyla halka yönelik terör uyguladı. Başkanlık sistemine geçmeyi sağlayacak 330 milletvekilliğinin anayasal yollardan sağlanamayacağı netleşirse, Erdoğan da Fujimori tipi bir darbe yapabilir.
…
5 Nisan 1992’de Peru devlet başkanı Alberto Fujimori televizyona çıkarak, hükümeti, Meclisi ve yargı kurumlarını feshettiğini ilan etti. Yeni bir hükümet kurduğunu, bütün yasama ve yargı yetkilerini bu hükümetin üstleneceğini açıkladı. Meclis bu kararı tanımayarak, anayasada var olan Başkan’ı görevden alma yetkisini kullanmak istedi. Fujimori orduya Meclis’i basma ve dağıtma emrini verdi.Fujimori anayasayı askıya aldı.
Sıkıyönetim ilan etti.
Muhalefet liderlerini tutuklattı.
Olağanüstü hal yasalarıyla halka yönelik terör uyguladı.
Ülkede işkenceler, gözaltında kayıplar ve katliamlarla dolu bir sayfa açtı. Fujimori cuntası egemenliği altında yeni seçimler yapıldı ve kurucu meclis oluşturdu. Bu meclisin yaptığı anayasa 1993’te referanduma sunuldu ve yüzde 52 oyla onaylandı.
Peru-Fujimori örneği, darbelerin kendine has bir türünü oluşturuyor.

Fujimori’nin darbesi gibi, seçilmiş devlet başkanı eliyle yapılan darbelere kendi kendine darbe (auto-golpe, self-coup) denir.
Bu darbe türünde seçilmiş devlet başkanı kendi hükümetini (ve başka anayasal kurumları) lağvederek cunta kurar.
Erdoğan’ın “Başkanlık Sistemi” adı altında kurmaya yöneldiği yeni diktatörlük rejimini anlamak için Peru örneğini iyi incelememiz gerekir.

Peru örneği, bizzat seçilmiş başkanın kendi hükümetine karşı yaptığı bir darbe olarak, günümüz Türkiye’sine çeşitli yönlerden benzemektedir. Erdoğan da bu tür bir darbe yolunda gibi görünüyor.

Hükümeti Beştepe’de topladığı 20 Ocak’tan bu yana, fiilen AKP hükümetini kendisi yönetiyor. Cumhurbaşkanlığı Genel Sekreterliği’ne bağlı 12 daire başkanlığı oluşturarak ayrıca doğrudan kendine bağlı fiili bir paralel hükümet kurdu.
Cumhurbaşkanına örtülü ödenek kullanma yetkisi verildi. Bu aynı zamanda Saray’a bağlı bir özel istihbarat örgütüne de vize çıkarttı. Erdoğan konuşmalarında sıkça “parlamenter sistem bekleme odasında”, “bu anayasa bize dar geliyor” söylemleriyle, mevcut anayasayı askıya aldığını ilan ediyor.

Politik güç dengeleri Erdoğan’ın “Başkanlık” diktasını anayasal yollardan kurmaya elvermeyecek gibi görünüyor.
Bülent Arınç gibi AKP kurmayları dahi, 330’u dahi bulamayacaklarını itiraf etmeye başladı. Bu durumda Erdoğan, inisiyatifi tümüyle üstlenerek Davutoğlu ve hükümetini bir kenara itti. Devletin bütün imkan ve olanaklarını bir iç kargaşa ve kaos iklimi oluşturmaya hasrediyor.

İç Güvenlik Pakedinin tanıdığı olağanüstü yetkileri kullanarak halka karşı terörü tırmandıracak. Kutuplaştırarak oy artırmaya çalışacak. Özel amacı HDP’yi baraj altında ve dolayısıyla meclis dışında bırakmak. Başkanlık Sistemine geçmeyi sağlayacak 330 milletvekilliğinin anayasal yollardan sağlanamayacağı netleşirse, Erdoğan da Fujimori tipi bir darbe yapabilir.

Bu darbe tıpkı 2003’te generallerin tertiplemeye çalıştığı darbeler kadar halk desteğinden yoksun olacaktır. Ancak eğer Erdoğan, seçimlere doğru Türkiye’yi yoğun bir çatışma ortamına çekebilirse, o zaman geniş yığınlarda “istikrarı sağlayacak bir güçlü adam” arayışı baş gösterebilir. Halk nezdinde kredisi olmayan “Başkanlık” sistemi işte ancak o durumda yığınlara ehven-i şer gibi görünmeye başlayabilir.

Bütün halk güçlerinin pozisyonunu buna göre alması ve böyle bir hamleyi kolaylaştıracak eylem ve söylemlerden sakınması yerinde olur. Yanlış bir politik konjonktür okumasına dayalı eylemler, içerik olarak devrimci karakter de taşısalar, nesnel olarak Erdoğan’ın hamlesini kolaylaştıran bir rol oynayabilir.