Sinan Cemgil anısına

Sinancığım,

Bu sabah pencereden bakınca bir de ne göreyim?

her taraf bembeyaz değil mi?

demek ki gece kar yağmış.

Yozgat’ta da yağmıştır her halde. Siz şimdi sobayı faytap edip keyif çatıyorsunuzdur.

Bana karlı bir masal yazıp gönder.

Bundan önce sorduğun soruların cevaplarını arkaya yazıyorum.

Gözlerinden öperim sevgili oğlum.

Baban

Adnan Cemgil

düşlerim çocuk saflığı düşlerim çetin

hayaller kuşanıp yüklenmiş başını

serüvene çarpılmış delikanlılar zamanı

isyanı Nurhak’a kaldırıp

kavrulan toprağa su diye ses vermişler

bozkırın ortasına deniz olup girmişler

rüzgarlara binip özgürlüğü rengine boyamışlar

bağımsızlık demişler en yalın haliyle

Che’ce selama durup

yalanı yok

eğilip bükülmesi de

kuşanmışlar ordunun yüreğini

mermiler zalime karşı

basmışlar tetiğe sarılmış mavzere

Nurhak sarsılınca çocukların beşiği de titremiş

uyumuş da uyanmışlar o çocuklar Nurhak aşkına

dağ kokulu Sinanlar çıkar mayıs sabahlarına

haziran güneşi Cevahir’le başlar

O çocuklar hep genç

hep hayalleriyle kuşatır sokakları