55 yılda Türkiye’den Bilderberg’e kimler katıldı?

Bilderberg Toplantıları, dünya çapında etkin siyasi liderlerin yanı sıra iş dünyası, basın-yayın ve akademi çevrelerinin en önde gelen uzmanlarının bir araya gelmesiyle yapılan yaklaşık 120-150 kişinin katıldığı yıllık, özel toplantılardır. Toplantılar Bilderberg Grubu, Bilderberg Konferansı, Bilderberg Kulübü diye de adlandırılmaktadır.

Tarihçe

Bilderberg Toplantıları ilk olarak Hollanda’nın küçük bir kasabası olan Oosterbeek’te başlamıştır. İsmini de 29-31 Mayıs 1954 tarihleri arasında ilk toplantının yapıldığı bu küçük kasabada bulunan Bilderberg Oteli’nden alır. Dünyanın yönetimi ve küreselleşme konusunda her yıl farklı ülkelerde toplantılar yapar. Toplantıların öncüleri arasında yer alan sürgündeki Polonyalı siyasetçi Józef Retinger, Avrupa’da yükselen Amerikan karşıtlığından duyduğu rahatsızlık üzerine Atlantik birlikteliğini desteklemeyi amaçlayan uluslararası bir konferans çağrısında bulunur. Bu ilk konferansın görünen amacı ABD ve Batı Avrupa ülkeleri arasında politik, ekonomik ve askeri işbirliğini güçlendirmek için yapılması gerekenleri tartışmaktır.

Retinger kendisi ile aynı fikirleri paylaşan zamanın Hollanda Prensi Bernhard başta olmak üzere, Belçika başbakanı Paul Van Zeeland, ve Unilever grubunun başında bulunan Hollanda vatandaşı Paul Rijkens ile Avrupa’da önerisinin desteklenmesini sağladı. Bir taraftan da o tarihte CIA’nin başında bulunan Walter Bedell Smith aracılığı ile Eisenhower’in danışmanlarından Charles Douglas Jackson’ı konu ile ilgilenmesi için ikna etti. Bu ilk toplantıya ABD ve Batı Avrupa ülkelerinden özenle seçilerek davet edilen, muhafazakar ve liberal görüşleri ile bilinen 50 kişi katılmıştır.

Bu ilk toplantının başarılı geçmesi üzerine organizasyonu düzenleyenler senede bir toplanmaya karar verdiler. Toplantı sonrasında Retinger’in daimi genel sekreterliğini üstlendiği kalıcı bir yönetim kurulu oluşturuldu. Ayrıca katılımcıların iletişim bilgileri kayıt altına alınıp birbirlerine özel olarak ulaşabilecekleri gayri resmi bir ağ oluşturuldu. Sonraki 3 yıl içindeki toplantılar Fransa, Almanya, Danimarka da yapıldı. ABD’deki ilk toplantı ise 1957 yılında  Georgia  eyaletinde bulunan St. Simons Adasında, Ford Vakfı’nın $30,000 mali desteği ile gerçekleştirilmiştir. Ford Vakfı 1959 ve 1963 yıllarındaki toplantılara da fon sağlamıştır.

Bilderberg toplantıları üç kez de Türkiye’de yapılmıştır. Bilderberg toplantıları 18–20 Eylül 1959’da İstanbul Yeşilköy’de, 25–27 Nisan 1975’te İzmir Çeşme’de Altın Yunus Otel’de ve 31 Mayıs-3 Haziran 2007 yılında yine İstanbul’da Ritz Carlton Otel’de yapılmıştır. Daha önceki toplantılarda ortalama 4 kişiyle temsil edilen Türkiye’nin 2007’deki toplantıya 13 katılımcı ile iştirak etmesi özellikle Bilderberg toplantılarının katılımcılarının dünya düzenini kendi çıkarları doğrultusunda belirlemek gibi gizli bir gündemi olduğu iddiasında bulunan çevreler tarafından oldukça anlamlı bulunmuştur. Basına yansıyan bu on üç kişilik listede şu isimler yer almıştır: Bilderberg Türkiye Daimi Temsilcisi Mustafa Koç, Ekonomiden Sorumlu Devlet Bakanı Ali Babacan, UNDP Başkanı Kemal Dervis, TÜSİAD Başkanı Arzuhan Doğan Yalçındağ ile başkan yardımcıları Ümit Boyner ve Cem Duna, eski  TÜSIAD Başkanı Erkut Yücaoğlu, eski Dışişleri Bakanı Hikmet Çetin, Boğaziçi Üniversitesi Rektörü Ayşe Soysal, Coca-Cola İcra Kurulu Başkanı Muhtar Kent, eski Dışişleri Bakanı ve Işık Üniversitesi Öğretim Üyesi Emre Gönensay, gazeteci Cengiz Çandar ve Mehmet Ali Birand.

Organizasyon Yapısı

Toplantılar yaklaşık 18 ülkenin her birinden ikişer adet üyenin katılımı ile oluşturulan kalıcı komite tarafından düzenlenmektedir. Resmi olarak belirlenen görevlileri arasında komite başkanı dışında onursal genel sekreterlik de vardır. Üyeler arasında ise daimi komite üyeliği dışında özel bir üyelik kategorisi bulunmamaktadır. Ayrıca bir danışma kurulu olmakla birlikte bu üyeliğin üstünde ve ya dışında bir kategori değildir.

Bilderberg’in ilk kurucuları arasında Hollanda Prensi Bernhard ve Polonyalı sosyolog Dr. Joseph Hieronim Retinger vardır. Retinger, Bilderberg’in babası olarak bilinir. Retinger’in ölümünde sonra kalıcı genel sekreterliğe Hollandalı ekonomist Ernst van der Beugel getirilmiştir. Kurucular arasında bulunan Prens Bernhard ise 1976 yılına kadar Türkiye’nin de aralarında bulunduğu ülkelere Lockheed şirketinin askeri silah satışı ile ilişkin rüşvet skandalına adı karışana kadar komite başkanı görevine aralıksız devam etmiştir. Amerikalı onursal genel sekreterler arasında sırasıyla Carnegie Uluslararasi Baris Vakfi’ndan Joseph E. Johnson, Prince Üniversitesi’nden ve aynı zamanda CIA elemanı ve Amerikan Başkanı John F. Kennedy’nin danışmanlarından olan William Bundy, Afganistan Büyükelçisi Theodore L. Eliot, Jr. ve Georgetown Üniversitesi Diplomatik Çalışmalar Enstitüsünden Casimir A. Yost yer almaktadır.

 

“Washington Post, The New York Times, Time Dergisi ve diğer büyük yayınlara şükran borçluyuz. Senelerdir toplantılarımıza iştirak etmelerine rağmen ketumiyet sözünü tuttular. Eğer kamuoyunun bilgisinde olsaydı bizlerin dünya için bir plan geliştirmemiz imkânsız olurdu. Fakat dünya artık çok daha girift ve dünya hükümetine doğru gitmek için çok daha hazır. Entelektüel elit ve dünya bankerlerinden oluşan uluslar-üstü bir yapı, geçen yüzyıllarda uygulanan ulusal kendi geleceğini tayin etmeden kesinlikle daha iyidir.”

2012 gündemi

Bilderberg toplantı gündemleri, toplantılardan sonra resmi olarak açıklansa da bu seneki zirvenin ABD’de toplanması çeşitli ipuçları veriyor. Daha önce toplantının İsrail Hayfa’da yapılacağı söyleniyordu.

Amerika’nın toplantı yeri olarak seçilmesi, gündemin yaklaşan başkanlık seçimleriyle doğrudan ilişkili olduğunu gösteriyor. Özellikle Cumhuriyetçi aday Mitt Romney’in de katılacağı toplantı bir anlamda, başkanlık yarışıyla ilgili olarak grubun hareket tarzını da belirleyeceği söylenebilir.

Özellikle katılımların ekserisinin dünyanın ekonomik gücünün yüzde 0,001’ini oluşturduğu düşünüldüğünde, toplantının Amerikan seçimlerinin sonuçlarını doğrudan etkileyebileceği ifade ediliyor.

Diğer gündem başlığını da kuşkusuz Yunanistan’ın başını çektiği avro bölgesi krizi oluşturacak. Bir anlamda Yunanistan’ın kaderinin de bu toplantıda çizileceği söylenebilir. Nobel ödüllü Paul Krugman’ın “bir şey olması gerek ve bu da Yunanistan’ın çıkışı” şeklinde özetlediği fikri, Economist dergisi de şu şekilde destekliyor:

“Yunanistan’ın kaderiyle ilgili bir fikir birliği yavaşça oluşuyor. Avro bölgesinde, ulusal hükümetleri daha sıkı kısıtlamalar altına alacak daha yüksek seviye bir entegrasyon şart.”

Arap ve İslam dünyasındaki gelişmelerin de kesinlikle tartışılacağını söylemek mümkün. Ancak bu konuyla ilgili gündem başlıkları konusunda şu an için net bir bilgi yok.

Bilderberg’i işgal et

Bu seneki Bilderberg toplantısının diğer bir farkı, küresek krizin ardından başlayan “Wall Street’i işgal” hareketlerinin, toplantıya özel ilgi göstermesi. Özellikle çeşitli alternatif haber-yorum-blog sitelerinde ve radyo kanallarında, toplantının yapılacağı yere doğru ciddi bir eylem hazırlığı bulunuyor. Ancak Marriot oteli’nin iki gün önce boşaltılması ve güvenlik çemberinin çok geniş tutulmasıyla şu ana kadar eylemcilerin istediklerini elde edebildiklerini söylemek güç.

Eylem grubu hareket planı dahi benimsemiş durumda. 10 maddelik planları şöyle:

Tek seferde mümkün olan en önemli konuları toplayın

Baskıyı sürdürün

Ana akım medyayı terk edin

Gerçek yönetici sınıfı fark edin.

Düşünce kurumlarını siyasi tartışmaya çekin

Siyasiler ile çok-uluslu firmalar ile kraliyet arasındaki ilişkileri ortaya çıkarın.

Barışçıl hareket tarzını benimseyin.

Eylemcileri birleştirin.

Dalga etkisi yaratın.

Şimdi ya da asla deyin. bilderberg-partecipanti1

Bu anlamda, İşgal Hareketi’nin de evrilmeye başladığı sonucuna ulaşabiliriz. Daha önceki eylemlerde yüzde 1’i hedef alan hareket, artık gerçek sıkıntının yüzde 1’de değil yüzde 0,001’de olduğunu fark etmeye başlıyor. Ayrıca Bilderberg eylemiyle hareket, sadece “karşıyız” söyleminden kurtularak daha kesin bir karaktere bürünüp net hedeflere doğru yol alabilir.

Türkiye ve Bilderberg

Türkiye’nin Bilderberg macerası 1957’de başlıyor. St. Simons, ABD’deki toplantıya Türkiye’den ilk kez (en azından resmi)

İngiltere Büyükelçiliği ve NATO daimi temsilciliği yapan Muharrem Nuri Birgi katıldı. Adnan Menderes de daveti kabul etmesine rağmen katılamadı.

2012 toplantısına Türkiye’den kimlerin katıldığına dair aktivistlerin oluşturduğu liste henüz tam olarak açıklanmadı ancak The Guardian’da yayınlanan resmiyle Mustafa Koç kesin olarak katılıyor. Ayrıca internette çeşitli sitelerde yayınlanan listede 2011’de katılanların tekrar katılacağı iddia ediliyor. Buna göre 2012’de Türkiye’de katılacaklar: Damla Z. Gürel (AB Başbakanlık Özel Danışmanı), Mustafa Koç (Koç Holding), Ruşen Çakır (Gazeteci), Tuncay Özilhan (Anadolu Grup), Suzan Sabancı Dinçer (Akbank)

Yıllara göre Türkiye’den katılımlar ise şöyle:

Yer Yıl Katılım
St. Simons Adası, ABD 1957 Muharrem Nuri Birgi, Adnan Menderes (Daveti kabul etti, katılamadı)
Buxton, İngiltere 1958 Muharrem Nuri Birgi (Diplomat)
Cannes, Fransa 1963 Muharrem Nuri Birgi (NATO Temsilcisi)
Williamsburg, ABD 1964 Muharrem Nuri Birgi (NATO Temsilcisi)
Villa D’Este, İtalya 1965 Muharrem Nuri Birgi, Nejat F. Eczacıbaşı (Eczacıbaşı Holding)
Wiesbaden, Almanya 1966 Muharrem Nur Birgi
Cambridge, İngiltere 1967 Muharrem Nur Birgi,
Mont Tremblant, Kanada 1968 Muharrem Nur Birgi, İlter Türkmen (Diplomat)
Marienlyst, Danimarka 1969 Muharrem Nur Birgi,
Bad Ragaz, İsviçre 1970 Muharrem Nur Birgi,
Woodstock, ABD 1971 Selahattin Beyazıt (Pirelli, GS eski Başkanı), Muharrem Nur Birgi
Knokke, Belçika 1972 Selahattin Beyazıt, Muharrem Nur Birgi
Saltsjöbaden 1973 Selahattin Beyazıt, Muharrem Nur Birgi
Megeve, Fransa 1974 Selahattin Beyazıt, Muharrem Nur Birgi
Çeşme, Türkiye 1975 Semih Akbil (Diplomat), Selahattin Beyazıt, Muharrem Nur Birgi, İhsan Sabri Çağlayangil (Dışişleri Bakanı), İhsan Doğramacı (Akademisyen), Bülent Ecevit, Turan Feyzioğlu (Siyasetçi), Oğuz Gökmen (Diplomat-yazar), Kamran İnan (Bakan), Hasan E. Işık (Dışişleri Bakanı), Gülten Kazgan (Akademisyen-yazar), Halil Tunç (Sendikacı), Memduh Yaşa (Akademisyen-siyasetçi), Selçuk Yaşar (Tüsiad kurucularından,Tuborg-Pınar Holding)
Torquay, İngiltere 1976 Selahattin Beyazıt, Muharrem Nur Birgi
Princeton, ABD 1978 Selahattin Beyazıt,
Baden, Almanya 1979 Selahattin Beyazıt
Bad Aachen 1980 Selahattin Beyazıt, Muharrem Nur Birgi
Bürgenstock 1981 Selahattin Beyazıt (Bu tarihte yürütme komitesine giriyor), Kamran İnan,
Sandefjord 1982 Selahattin Beyazıt, Haluk Özgül (Norveç Büyükelçisi), Metin Toker (Milliyet köşe yazarı),
Chateu Montebello 1983 Selahattin Beyazıt, M. Nuri Birgi, İlter Türkmen (İçişleri Bakanı), Baki Alkın (Türkmen’in asistanı)
Chateu Montebello 1984 Yıldırım Aktürk, (Devlet Bakanı Yardımcısı), Selahattin Beyazıt, Tarık Şara (Enka Holding)
Rye Brook 1985 Selahattin Beyazıt, M. Nuri Birgi, Jak V. Kamhi (Profilo), Osman Olcay (Dışişleri Bakanı, NATO temsilcisi)
Gleneagler 1986 Selahattin Beyazıt, Yavuz Canevi (Merkez Bankası Başkanı), Seyfi Taşhan (Dış Politika Enstitüsü Direktörü),
Villa D’este 1987 Gündüz Aktan (Başbakan Danışmanı), Selahattin Beyazıt, Zekeriya Yıldırım (Merkez Bankası Başkanı)
Telfs-Buchen 1988 Selahattin Beyazıt, Ali Bozer (İçişleri Bakanı), Rüştü Saraçoğlu (Merkez Bankası Başkanı)
La Toja 1989 Selahattin Beyazıt, Ali Bozer (Bakan Yardımcısı), İsmail Cem (CHP Milletvekili),
Glen Cove 1990 Selahattin Beyazıt, Erdal İnönü, Mesut Yılmaz,
Baden-Baden 1991 Selahattin Beyazıt, Vahit M. Halefoğlu (eski Dışişleri bakanı), Tugay Özçeri (Dışişleri bakanlığı diplomatı),
Evian-les Bains, Fransa 1992 Selahattin Beyazıt, Emre Gönensay (Başbakan baş danışmanı),
Vouliagmeni 1993 Selahattin Beyazıt, Hüseyin E Çelem (Yunanistan Büyükelçisi), Talat S. Halman (Akademisyen), Rüştü Saraçoğlu (Merkez Bankası Başkanı)
Helsinki, Finlandiya 1994 Ali Hikmet Alp (Diplomat), Selahattin Beyazıt, Rahmi Koç (Koç Holding)
Zürih, İsviçre 1995 Selahattin Beyazıt, Cem Boyner (Yeni Demokrasi Hareketi), Hikmet Çetin (Eski Dışişleri Bakanı),
Toronto, Kanada 1996 Selahattin Beyazıt, Gazi Erçel (Merkez Bankası), Emre Gönensay (Dışişleri Bakanı),
Atlanta, ABD 1997 Selahattin Beyazıt, Dinç Bilgin (Sabah), Gazi Erçel (Merkez Bankası), Üstün Ergüder (Boğaziçi Dekanı), Sinan Tara (Enka Holding),
Ayrshire, İskoçya 1998 Uğur Bayar (Özelleştirme İdaresi), İsmail Cem (Dışişleri Bakanı), Meral Gezgin Eriş (IKV Başkanı), Suna Kıraç (Koç Holding),
Sintra, Portekiz 1999 Gazi Erçel, Sedat Ergin (Hürriyet), Suna Kıraç, Erkut Yüceoğlu (Tüsiad),
Brüksel, Belçika 2000 Nuri Çolakoğlu (NTV), Muharrem Kayhan (Söktaş),
Stenungsund, İsveç 2001 Gazi Erçel, Özdem Sanberk (İngiltere Büyükelçisi),
Chantilly, ABD 2002 Kemal Derviş (Ekonomi Bakanı), Bülend Özaydınlı (Koç Holding), Özdem Sanberk,
Versaille, Fransa 2003 Ali Babacan (Ekonomi Bakanı), Mehmet A. Ağar (DYP), Özdem Sanberk,
Stresa, İtalya 2004 Ali Babacan, Hasan Cemal (Milliyet Köşe yazarı), Kemal Derviş (Milletvekili), Mustafa Koç (Koç Holding)
Rottach-Egern, Almanya 2005 Ali Babacan, İmregül Gencer (Global Investment), Cüneyt Ülsever (Hürriyet köşe yazarı),
Ottowa, Kanada 2006 Egemen Bağış, Ümit Boyner (Boyner Holding), Mustafa Koç, Kemal Köprülü (ARI Hareketi), Fehmi Koru (Yenişafak), Soli Özel (Akademisyen Bilgi Üniv.),
İstanbul, Türkiye 2007 Ali Babacan (Ekonomi Bakanı), Mehmet A. Birand (Köşe yazarı), Ümit Boyner, Cengiz Çandar (Gazeteci), Hikmet Çetin, Cem Duna (Eski AB elçisi), Emre Gönensay, Mustafa Koç, Ayşe Soysal (Boğaziçi Dekanı), Arzuhan Doğan Yalçındağ (Doğan Holding), Erkut Yüceoğlu (Tüsiad)
Chantilly, ABD 2008 Ali Babacan, Zeynep Göğüş (Gazeteci), Mustafa Koç, Faik Öztrak (Milletvekili), Ferit Şahenk (Doğuş Holding),
Vouliagmeni, Yunanistan 2009 Ali Babacan, Mustafa Koç, Suzan Sabancı Dinçer (Sabancı Holding), Agah Uğur (Borusan Holding),
Barcelona 2010 Ali Babacan, Mustafa Koç, Sami Kohen (Milliyet), Suzan Dinçer Sabancı, Agah Uğur,
St. Morriz, İsviçre 2011